Boekbespreking
Ich wurde am 7 November 1963 in Oosterhout (in den Niederlanden) geboren. Brüder oder Schwester hatte ich nicht, aber gelangweilt habe ich mich niemals, weil ich immer gelesen habe. Ich war vier Jahre alt, als ich die Magie der Wörter entdeckte und von dem Augenblick an wollte ich schon Schrifstellerin werden. Das Gefühl ist niemals weggegangen.
Weil ich niemals wusste, ob es gelingen würde, Schriftstellerin zu werden, entschied ich mich zuerst dazu, einen Beruf zu erlernen. Ich bin also ausgebildete Lehrerin. Ich habe zwanzig Jahre als Lehrerin und Gruppenlehrerin im Spezialunterricht an einer Schule für Kinder mit sozialen, emotionalen und Verhaltensproblemen gearbeitet.
Schreiben habe ich mich selbst gelehrt durch viel Lesen und Üben. 1998 war es soweit, mein erstes Buch erschien: Monsters Mollen! Ab dann ging es ganz schnell. Zuerst schrieb ich nur Bücher für Kinder, später auch für Jugendliche.
Fluisterwater ist der erste Roman, der auf Deutsch übersetzt ist (Ich wollte es wäre gestern), und nun auch Boy 7, Vals Spel (Room 27), Password, Test (Crazy Games), Virus, 2C (Last Exit), Het Eos-project (Paradise Project), H@ck – Het instituut (Data Leaks – Wer macht die Wahrheit?) und H@ck – De Kolonie (Data Leaks – Wer kennt deine Gedanken?).
2005 habe ich aufgehört zu unterrichten und seitdem bin ich hauptberuflich Schriftstellerin. Ich gebe auch Lesungen über meine Bücher in Schulen und Bibliotheken. Bis heute habe ich 78 Bücher und viele Geschichte geschrieben.
Weil ich niemals wusste, ob es gelingen würde, Schriftstellerin zu werden, entschied ich mich zuerst dazu, einen Beruf zu erlernen. Ich bin also ausgebildete Lehrerin. Ich habe zwanzig Jahre als Lehrerin und Gruppenlehrerin im Spezialunterricht an einer Schule für Kinder mit sozialen, emotionalen und Verhaltensproblemen gearbeitet.
Schreiben habe ich mich selbst gelehrt durch viel Lesen und Üben. 1998 war es soweit, mein erstes Buch erschien: Monsters Mollen! Ab dann ging es ganz schnell. Zuerst schrieb ich nur Bücher für Kinder, später auch für Jugendliche.
Fluisterwater ist der erste Roman, der auf Deutsch übersetzt ist (Ich wollte es wäre gestern), und nun auch Boy 7, Vals Spel (Room 27), Password, Test (Crazy Games), Virus, 2C (Last Exit), Het Eos-project (Paradise Project), H@ck – Het instituut (Data Leaks – Wer macht die Wahrheit?) und H@ck – De Kolonie (Data Leaks – Wer kennt deine Gedanken?).
2005 habe ich aufgehört zu unterrichten und seitdem bin ich hauptberuflich Schriftstellerin. Ich gebe auch Lesungen über meine Bücher in Schulen und Bibliotheken. Bis heute habe ich 78 Bücher und viele Geschichte geschrieben.
Titelverklaring: Ik had eerst de naam Het Eden-project bedacht. Eden is het paradijs op aarde. Een goede naam voor zo’n fantastisch woonproject als in het boek. Later bleek dat ik die naam niet mocht gebruiken. In Engeland bestaat namelijk een beroemde tuin die ook al zo heet, en de eigenaars hebben laten vastleggen dat niemand anders hun naam “Het Eden-project” mag gebruiken. Dus moesten we ineens een andere titel verzinnen. Lastig! Mijn redacteur kwam op het idee van Het Eos-project. Eos is de godin van de dageraad. We vonden het een goed alternatief. Het klinkt mysterieus en heeft met het goddelijke van de natuur te maken.
Een krantenartikel vormde de inspiratie voor dit boek. Een jongen in Schiedam werd in het water gevonden. Verdronken. Bloeduitstortingen op zijn hoofd, en met een jas die om zijn benen zat geknoopt. De politie denkt nog altijd aan een ongeluk. De ouders van die jongen geloven dat niet. Zoals de politie in mijn boek ook aan een ongeluk denkt als oom Herman verdrinkt, en Jools dat niet gelooft.
Een krantenartikel vormde de inspiratie voor dit boek. Een jongen in Schiedam werd in het water gevonden. Verdronken. Bloeduitstortingen op zijn hoofd, en met een jas die om zijn benen zat geknoopt. De politie denkt nog altijd aan een ongeluk. De ouders van die jongen geloven dat niet. Zoals de politie in mijn boek ook aan een ongeluk denkt als oom Herman verdrinkt, en Jools dat niet gelooft.
2C speelt zich af in Breda, de stad waar ik woon.
Het huis van Inkie (in het boek) ziet er precies zo uit als mijn eigen huis.
Ik ben net als Ben dol op de ijsvogel en wandel ook regelmatig langs de Mark om hem te spotten.
Ik ben ooit door bijen gestoken, toen mijn man nog imker was. Dat heeft me op het idee van het wespen-ongeluk in het boek gebracht.
Het huis van Inkie (in het boek) ziet er precies zo uit als mijn eigen huis.
Ik ben net als Ben dol op de ijsvogel en wandel ook regelmatig langs de Mark om hem te spotten.
Ik ben ooit door bijen gestoken, toen mijn man nog imker was. Dat heeft me op het idee van het wespen-ongeluk in het boek gebracht.
Op blz.164 snuffelt Sam in de dokterskamer rond en vindt een mapje met krantenartikelen in het bureau. Over Delgado, een professor die een stier op afstand kon bedienen. Over bestuurbare ratten die na een aardbeving helpen om slachtoffers op te sporen. Dat er al mensen met een chip zijn: Digital Angel, VeriChip en zo. Die artikelen heb ik niet verzonnen. Ze bestaan echt! Ik kwam ze tegen toen ik wat meer informatie over het onderwerp ging verzamelen.
Ik dacht dat mijn boek science fiction was, maar de wetenschap bleek al veel verder te zijn dan ik had gedacht. Dat vond/vind ik behoorlijk griezelig.
Ik dacht dat mijn boek science fiction was, maar de wetenschap bleek al veel verder te zijn dan ik had gedacht. Dat vond/vind ik behoorlijk griezelig.
Het idee voor dit boek begon met een echt auto-ongeluk. Mijn man en ik vlogen uit de bocht en belandden in een sloot. Daar ging ik over schrijven! Ook mijn vakanties in Spanje waren een inspiratiebron. De rest van het verhaal ontstond pas later. Zoals wel vaker klopte tijdens het schrijven de actualiteit aan mijn deur: artikelen die ik las over de burgemeester van Rasquera en het verbouwen van cannabis, krantenartikelen die ik las over de clubs in Barcelona waar je soft drugs mag gebruiken, en niet te vergeten: ebola en de vogelgriep. Ik wist van te voren niet dat er een virus zou uitbreken en dat het zo’n belangrijk thema en zelfs de titel van mijn boek zou worden.
Toen ik nog als groepsleerkracht in het speciaal onderwijs werkte, had ik soms kinderen met het syndroom van Gilles de la Tourette in de klas. Daarom durfde ik het wel aan om vanuit Kris te schrijven.
Toen ik nog als groepsleerkracht in het speciaal onderwijs werkte, had ik soms kinderen met het syndroom van Gilles de la Tourette in de klas. Daarom durfde ik het wel aan om vanuit Kris te schrijven.
Net als Mick (uit Password) ben ik slecht in sport en heb ik er ook een hekel aan. Ik was in mijn jeugd net als hij fan van de sf-serie V en de film ‘Invasion of the bodysnatchers.’ Zo gebruik ik wel vaker dingen van mezelf in mijn boeken.
Omdat sciencefiction een van de thema’s in het boek is, vond ik het grappig om het verhaal in de (zeer nabije) toekomst af te laten spelen. In het boek gaan de jongens naar de film The Avengers. Toen mijn boek Password uitkwam, moest de film nog in première gaan. Inmiddels heeft de tijd de tijd in het boek ingehaald.
Omdat sciencefiction een van de thema’s in het boek is, vond ik het grappig om het verhaal in de (zeer nabije) toekomst af te laten spelen. In het boek gaan de jongens naar de film The Avengers. Toen mijn boek Password uitkwam, moest de film nog in première gaan. Inmiddels heeft de tijd de tijd in het boek ingehaald.
Wist je dat de titels van de hoofdstukken allemaal nummers van Elvis Presley zijn?
Ik heb zelf in het White Hart Hotel gelogeerd tijdens een van mijn vakanties. Ook daar rook het sterk naar etenslucht en ook daar was een overdekte biertuin waar gerookt werd. Alleen stond mijn hotel in St. Austell.
Chinees restaurant Moonflower in Porthleven heeft model gestaan voor restaurant Princess Garden in mijn boek. Daar heb ik ‘No Worries’ en het Aziatische meisje echt ontmoet.
Ik heb zelf in het White Hart Hotel gelogeerd tijdens een van mijn vakanties. Ook daar rook het sterk naar etenslucht en ook daar was een overdekte biertuin waar gerookt werd. Alleen stond mijn hotel in St. Austell.
Chinees restaurant Moonflower in Porthleven heeft model gestaan voor restaurant Princess Garden in mijn boek. Daar heb ik ‘No Worries’ en het Aziatische meisje echt ontmoet.
Toen Boy 7 in 2009 verscheen, vroegen de lezers me vrijwel meteen om een vervolg te schrijven. Meestal zeiden ze er ook nog bij dat ik het dan Girl 6 moest noemen. Nu kom ik mijn lezers graag tegemoet, maar ik wil ook kwaliteit leveren en een goed vervolg-idee bleef heel lang uit.
Vanwege de dalende leesinteresse van de jeugd, besloot mijn uitgever in 2021 een nieuwe serie te beginnen: XS.
Dunnere boeken maar wel met een goed verhaal. Of ik het eerste exemplaar wilde schrijven. En toen kreeg ik ineens toch nog inspiratie voor dat vervolg. Vooral omdat het verhaal minder uitgebreid hoefde te zijn. Inmiddels had ik alweer heel wat gelezen over technologische ontwikkelingen en experimenten. Ik dacht: de wetenschappers uit Boy 7 hebben natuurlijk ook niet stil gezeten. Dat het boek Girl 6 moest gaan heten, stuurde me automatisch een bepaalde richting op. Het werd een vervolg maar tegelijkertijd een nieuwe verhaal dat je ook los kunt lezen. Voor lezers die Boy 7 al kennen, is het wel extra leuk omdat ze een aantal oude bekenden tegenkomen.
Vanwege de dalende leesinteresse van de jeugd, besloot mijn uitgever in 2021 een nieuwe serie te beginnen: XS.
Dunnere boeken maar wel met een goed verhaal. Of ik het eerste exemplaar wilde schrijven. En toen kreeg ik ineens toch nog inspiratie voor dat vervolg. Vooral omdat het verhaal minder uitgebreid hoefde te zijn. Inmiddels had ik alweer heel wat gelezen over technologische ontwikkelingen en experimenten. Ik dacht: de wetenschappers uit Boy 7 hebben natuurlijk ook niet stil gezeten. Dat het boek Girl 6 moest gaan heten, stuurde me automatisch een bepaalde richting op. Het werd een vervolg maar tegelijkertijd een nieuwe verhaal dat je ook los kunt lezen. Voor lezers die Boy 7 al kennen, is het wel extra leuk omdat ze een aantal oude bekenden tegenkomen.